Lasy od wieków  towarzyszyły człowiekowi. Dostarczały niezbędnych do egzystencji surowców, służyły jako schronienie, dawały pożywienie. Człowiek korzystał z tych wszystkich darów puszcz i borów oraz zaczął je przekształcać na swoje potrzeby. Zaczął je w końcu także karczować, by uzyskaną w ten sposób ziemię mogło zagospodarować rolnictwo. Aktywność ludzką w tej sferze dziś określamy mianem gospodarki leśnej. Według współczesnych definicji jest ona działem gospodarki narodowej, na który składa się produkcja wytworzona w gospodarstwie leśnym. Na produkcję tę składają się użytki drzewne, które są głównym celem produkcyjnym oraz użytki poboczne, z których warto wymienić żywicę, korę, owoce leśne, grzyby i zwierzynę łowną. Podstawowym zadaniem współczesnej gospodarki leśnej jest wykorzystywanie lasów jako źródła surowców, przy jednoczesnym utrzymywaniu ich w trwałej użyteczności przez odnowienia, pielęgnację i ochronę. Ma ona także istotne cele pozaprodukcyjne, tak przynoszące korzyści gospodarcze, (ochrona środowiska, czy turystyka), jak i pozagospodarcze, (ochrona zdrowia społeczeństwa).