Tytuł Zamek Śmierci Płakowice nie jest przypadkowy. W funkcjonującym tutaj zakładzie dla chorych psychicznie, od początku jego funkcjonowania, aż po kres II wojny światowej zmarło kilka tysięcy mężczyzn, kobiet i dzieci! Żadna rezydencja na Dolnym Śląsku nie ma tak dramatycznej historii, i tak wielkiej liczby pacjentów zmarłych na skutek skrajnie nieodpowiednich warunków panujących w renesansowym zamku oraz realizacji nazistowskiego programu T4, w wyniku którego na terenie Trzeciej Rzeszy i krajów okupowanych przeprowadzono wielką akcję ludobójstwa, polegającą na masowej eksterminacji osób niepełnosprawnych psychicznie i fizycznie! Niemiecki lekarze z zakładu w ówczesnym Plagwitz - nie dość, że jeszcze przed dojściem Hitlera do władzy wykonywali zabiegi przymusowej sterylizacji, to od końca lat 30. XX w. uczestniczyli w morderczym procederze selekcji niewinnych osób, które poddano przymusowej eutanazji!

Poznajmy zatem dzieje Zamku Płakowice w Lwówku Śląskim, którego historię przedstawiono w poniższych rozdziałach:

\n
• Burgrabiowie, krzyżacy i zaginione dwory obronne
\n
• Najpiękniejszy zamek rycerski na Dolnym Śląsku
\n
• Zagadkowe zgony w rodzinach Schaffgotsch i Hohberg
\n
• Grabież zamkowych skarbów przez żołnierzy Napoleona
\n
• Przekształcenie dawnej rezydencji w zakład dla obłąkanych
\n
• Zamkowy lazaret w okresie wojny prusko-austriackiej
\n
• Pacjenci Prowincjonalnego Zakładu Leczniczo-Opiekuńczego
\n
• Rozbudowa placówki na przełomie XIX i XX stulecia
\n
• Przestępcy kryminalni, wariaci, spirytyści i uciekinierzy
\n
• NSDAP w Provinzial Heil- und Pflegeanstalt Plagwitz
\n
• Nazistowska eugenika i nieznany los kilkuset pacjentów
\n
• Ucieczka pracownic zakładu przed Armią Czerwoną
\n
• Polscy osadnicy, zwłoki sołtysa i ostatni pensjonariusz
\n

Dodatkowo monografię zamku uzupełniono dwoma aneksami: Lista pacjentów z Plagwitz zamordowanych w okresie od 30 maja do 18 sierpnia 1941 r. oraz Inskrypcje i herby na portalu zamkowym w Płakowicach. Przyczynek do dziejów rodu Talkenbergów autorstwa Danuty Szybińskiej-Juszczuk i doktora hab. Marka Biszczanika.