W przeciwieństwie do Sołżenicyna, Szalamowa i innych, którzy o stalinizowanych łagrach pisali z własnego doświadczenia i według opowieści innych więźniów, autor tej książki jest historykiem, pracownikiem naukowym Państwowego Archiwum Federacji Rosyjskiej. Z niedawno udostępnionych państwowych i partyjnych zasobów archiwalnych uzyskał informacje wcześniej niedostępne i opisał z fachowym dystansem rozwój systemu od narzędzia politycznego do źródła taniej niewolniczej pracy, i to w jego pierwszych dwudziestu latach, do początku wojny radziecko-niemieckiej. W jego ojczyźnie wydanie dopiero się przygotowuje, ale książka ukazała się już po angielsku w Yale University Press.Nie jest to radosna lektura, ale ujawnia, jak to wtedy faktycznie wyglądało. Czlewniuk, wierny swojej profesji, co prawda formułuje też własne oceny, lecz sedno przekazu tkwi jednak w dokumentach, z których dowiadujemy się nie tego, co współczesna epoka myśli o wielkim terrorze, ale tego, co wtedy, na przykład w kwietniu 1938, ogłaszał w urzędowym meldunku porucznik Trofimow kapitanowi Ivanowowi. Nawet z tych suchych, niekiedy biurokratycznie splątanych komunikatów przechodzi dreszcz po plecach, gdy zastanowimy się, co one właściwie oznaczają. Na końcu książki znajduje się krótki przegląd danych biograficznych osób występujących, z którego dowiadujemy się, że wielu z tych, którzy wyrządzali innym zło, doświadczyło także zła wyrządzonego im samym. Większość króciutkich biografii kończy się zdaniami typu "W listopadzie 1937 aresztowany, w lutym 1937 rozstrzelany" i podobnie.Książka jest przeznaczona dla poważnych zainteresowanych historią państwa radzieckiego oraz dla specjalistów, ale zapewni ciekawą lekturę także każdemu, kto chce głębiej zrozumieć, co działo się w pierwszej połowie XX wieku na tym rozległym terytorium, które nazywamy Rosją.