Siedmioczęściowa saga opowiada o wydarzeniach sławnego i burzliwego okresu XV wieku w Królestwie Czeskim. Być może żadna inna epoka historyczna naszych dziejów nie jest w powszechnych wyobrażeniach tak kontrowersyjna jak właśnie husytyzm. Ten czas jest dla historycznego opisu tym bardziej skomplikowany, że obie strony, katolicka i kalwinistyczna (kališnícka), miały w pewnym sensie rację, lecz jednocześnie obie dopuszczały się bezprawia. Po raz pierwszy w naszej literaturze pojawia się dzieło rozgrywające się po obu zwaśnionych stronach, nie faworyzujące jednej nad drugą. Stara się uchwycić przyczyny, dla których biedni wystąpili przeciwko bogatym, prości przeciwko wykształconym, Czesi przeciwko Niemcom, oraz jak zakończyło się starcie rozsądnych z fanatykami. Historycznie wiernie opisane wydarzenia stanowią tło wciągającej i napiętej opowieści o rozgałęzionej rodzinie Prokopów, której członkowie stają przeciw sobie wskutek nieubłaganego losu. Trzeci tom rozgrywa się w latach 1426-1440. Rodzina Prokopów przeżywa kryzys rewolucji husyckiej. Głód, dżuma, rozbicie kraju i niemoralne spustoszenie towarzyszą losom zarówno kraju, jak i rodu Prokopów. Książka opisuje upadek radykalnego husytyzmu, zanik wojsk polowych, obrady soboru w Bazylei, objęcie czeskiego tronu królewskiego przez cesarza Zygmunta, jego śmierć oraz wzrost wpływów stanu kalwińskiego (kališnického panstva).