Obszerne dzieło „Musaši” autorstwa Eidżi Jošikawy jest nawet po siedemdziesięciu latach od powstania najpopularniejszą japońską powieścią historyczną. Akcja rozgrywa się na początku XVII wieku, po zakończeniu przedłużających się wojen, które nękały całe państwo. Władzę nad japońskimi wyspami przejął ród Tokugawa, który wprowadził nowy porządek i zapewnił pokój trwający ponad dwie i pół wieku. Kraj jednak zapełnił się hordami włóczęgów-samurajów bez pana, żądnych sławy i bogactwa. Główny bohater, Miyamoto Musaši, był na początku jednym z nich. Z nieokiełznanego młodzieńca, poprzez skrupulatne studiowanie drogi miecza, wykształcił się prawdziwy samuraj. Nie pragnął stanowiska u potężnego księcia, lecz wyruszył w drogę samodoskonalenia, której celem było osiągnięcie doskonałego przebudzenia i wyostrzenie sztuki walki do granic możliwości. Musaši stopniowo zwyciężał wszystkich przeciwników; decydujące nie była jednak jego siła, lecz czyste serce i niezłomne postanowienie. Pokonywał wszystkich sławnych wojowników i stworzył własną szkołę walki dwoma mieczami, którą później objaśnił w swojej słynnej Księdze pięciu kręgów. Lecz powieściowy Musaši to nie tylko bezwzględny wojownik - to człowiek kochający tak bardzo, że odmawiał sobie miłości aż do rozstrzygającej walki z najsilniejszym rywalem, Sasakim Kodżirō. Ostatecznie to bardziej ludzki i honorowy Miyamoto Musaši przetrwał w pamięci jako duch sztuk walki i pozostał w pamięci wszystkich jako najsłynniejszy samuraj wszech czasów. Wszystko, co dzisiaj Japończycy wiedzą o Musašim, wywodzi się z fabularyzacji Jošikawy. W jego przedstawieniu Musaši jest nie tylko jednym z najlepszych szermierzy wszech czasów, lecz także człowiekiem, który osiąga doskonałość w każdym aspekcie rozwoju osobowości. Tym dziełem Jošikawa zyskał w Japonii taką sławę, że przy wymienieniu jego nazwiska większości ludzi od razu kojarzy się właśnie powieść "Musaši". Swoim wyjątkowym ujęciem nie tylko wyznaczył granice gatunku, który do dziś cieszy się dużą popularnością, lecz jednocześnie można uważać Musašiego za najlepiej skonstruowaną japońską powieść historyczną w ogóle.