Jean Plaidy Cykl Królowej Anglii kontynuuje opowieść o francuskiej księżniczce Katarzynie z Valois (1401-1437), córce francuskiego króla Karola VI, założycielce dynastii Tudorów. Opowiada nam tutaj swoją historię, zaczynając od trudnego dzieciństwa spędzonego w nieprzyjaznym, odległym domu wiejskim, gdzie ambitna matka, pragnąca rządzić razem ze swoim kochankiem i korzystać z wszystkich atrakcji Paryża, odstawiła ją wraz z licznym rodzeństwem i chorowitym królewskim ojcem. Następuje kolejne ponure okres, kiedy zostaje wydana w ramach roszczeń angielskiego króla Henryka V dotyczących Normandii i Akwitanii, staje się w 1420 roku jego małżonką, a rok później zostaje koronowana na królową Anglii. Tego roku rodzi syna, późniejszego króla Henryka VI. Wkrótce jednak zostaje mu odebrany, aby wychowywał się w królewskim duchu. Niedługo potem umiera na skutek ran odniesionych w boju także jej mąż. Katarzyna zostaje sama w obcym kraju. Nie wolno jej wrócić do rodzinnej Francji; oczekuje się, że do końca życia pozostanie pogrążoną w żałobie wdową opłakującą śmierć swego królewskiego męża. Ona jednak w końcu poznaje prawdziwą miłość, odrzuca wszelkie konwencje i, pomimo zarządzenia parlamentu zakazującego jej zawarcia małżeństwa bez zgody króla, potajemnie poślubia (walijskiego giermka) rycerza Owena Tudora. Na próżno małżonkowie liczą, że w zgiełku wojen zostaną zapomniani. Po kilku latach szczęśliwego życia, obfitującego także w narodziny pięciorga dzieci, zostają odkryci: w 1436 roku Owen Tudor zostaje uwięziony, a Katarzyna zesłana do opactwa Bermondsey, gdzie umiera po roku. Katarzyna ani jej mąż nie przypuszczali, że położyli podwaliny pod nową dynastię angielskich królów - Tudorów, którzy doprowadzą Anglię do jej największej świetności.