Kiedy w 1993 roku Pavel Šrut napisał Czeskie elementarze dla klas I szkoły podstawowej, zapewne spodziewał się, że jego pierwszymi czytelnikami będą pierwszoklasiści i ich nauczycielki. Zamiast tego elementarz przeczytał jako pierwszy kompozytor Petr Skoumal i zaczęły się dziać rzeczy. Książka Skoumalowi tak bardzo przypadła do gustu, że znalazł w niej inspirację do skomponowania piosenek, w efekcie powstało dziś już legendarne album Jak se loví gorila (z podtytułem Piosenki z elementarza Pavla Šruta), które swoją poetyką, dowcipem i lekkością bawi od ponad dwudziestu lat nie tylko dzieci szkolne. Obecnie, dwadzieścia jeden lat po pierwszym wydaniu i niespełna pół roku po śmierci Skoumala, album ukazuje się w reedycji z bonusem w postaci teledysku do piosenki Sandály. Podobnie jak Czeskie elementarze, także album Jak se loví gorila opatrzony jest uroczymi ilustracjami Zdeny Krejčovej. Towarzyszą one tekstom dwudziestu sześciu piosenek (i jednej bonusowej), z których wiele stało się popularnych. Wizualny styl albumu doskonale uzupełnia wspomniany animowany klip do bonusowej piosenki Emanuela Frynty Sandály (obejrzyj tutaj: http://y2u.be/t3nNoVJXQrQ). Jego autorka, artystka i reżyserka Šárka Váchová, podczas tworzenia inspirowała się zabawnością muzyki i tekstu, tworząc ujmująco humorystyczną opowieść, która jako dodatek czyni z tego już legendarnego zbioru piosenek prawdziwy klejnot. Na albumie, oprócz Skoumala, śpiewają także Zuzana Hanzlová, Hana Horká, Luděk Čtvrtlík, Lubor Šonka, Adéla Bubníková, Ilona Svobodová i C&K Vocal; bez wątpienia należy on do najlepszych w krajowej twórczości piosenkowej dla dzieci, obok innych niezapomnianych dokonań Skoumala, takich jak Kdyby prase mělo křídla (1991), Když jde malý bobr spát (2003) czy Kampak běžíš, ježku (2008). Jak jednak zauważają Šrut i Skoumal we wstępie, Jak się łowi goryla nie powie wam wszystkiego: "Z naszych piosenek i wierszyków się tego nie dowiecie. Raczej dowiecie się, jak łowi się literki i nuty, żeby z nich powstała mała opowieść albo uciecha. Albo jedno i drugie… Po prostu są tu i są dla was. Dla was w szkole, po szkole i dla tych, którzy dawno już są po szkole."