Tytuł Ochłodzenie, science-fiction thriller z bliskiej przyszłości, nie jest rozumiany tylko w przenośnym sensie - w tym przypadku ochładzają się stosunki między Rosją, Unią Europejską i NATO - lecz także dosłownie. Rosja przestaje dostarczać Europie ropę i gaz. Historia narratora K., który w służbach czeskiego wywiadu rozpoczyna swoją drogę na Białorusi w rozdziale zatytułowanym Przemiana, wiedzie łukiem przez Czechy (Zamek), Amerykę i Izrael (Ameryka) i kończy się w Rosji (Proces). Odniesienie do dzieła Franza Kafki ma swoje uzasadnienie. Świat kafkowskich bohaterów nie jest zupełnie odmienny: niepewność jest częścią nie tylko ich otoczenia, lecz także ich wewnętrznego ustroju. W środowisku współczesnych wywiadowców, byłych funkcjonariuszy ministerstwa spraw wewnętrznych i współpracowników KGB z czasów normalizacji czy samych agentów KGB narrator nie może być niczego pewien, stale żyje w zagrożeniu życia. Musi działać zdecydowanie, trafnie oceniać sytuację i z rozwagą przemyśleć każdy kolejny krok. Jednocześnie żyje w upiornym świecie luster, w którym nikt nikomu nie ufa, nawet samemu sobie, jak nakazuje zasada pracy wywiadowczej. Na początku powieści rosyjskie czołgi tłumią na Białorusi, walczącej o demokrację, zarówno prawa człowieka, jak i „kontrrewolucję”. To zdarzenie, które ma wiele wspólnych cech z rokiem 1968 w Czechosłowacji i z późniejszą normalizacją, do których autor powraca w retrospekcji, przeradza się w mrożącą krew w żyłach, przerażającą opowieść. Nadzieją pozostaje jedynie miłość - bezwarunkowa, niczego niespodziewająca się. Nowe wydanie powieści Michaela Žantovského Ochłodzenie nie może być dosłownie nazwane „szpiegowskim thrillerem z bliskiej przyszłości”, jak głosi podtytuł książki. Ochłodzenie jest już dziś w pewnym sensie thrillerem z gorącej współczesności. Sam autor nieco zmodyfikował nowe wydanie tej powieści i uzupełnił je osobistym posłowiem.