„Lianozowska grupa? To przecież moja żona Olja, moja córka Valja, mój syn Lew, wnuczka Katia, wnuk Sasza i mój zięć Oskar Rabin” - bronił się Jewgienij Kropiwnickij, gdy w 1963 roku został oskarżony o formalizm, organizowanie lianozowskiej grupy i wystaw nieoficjalnej sztuki. Lianozowskich poetów i malarzy łączyły jednak nie tylko więzy rodzinne i przyjaźni, lecz także osobliwa poetyka skupiona na bezpretensjonalnej codzienności, na konkretności wypowiedzianych i usłyszanych słów oraz dostrzeżonych obrazów. Bez manifestów i deklaratywnych oświadczeń ci niegdyś undergroundowi autorzy należą dziś do rosyjskiej klasyki XX wieku. Antologia przedstawia twórczość piątki poetów: Jewgienija Kropiwnickiego, Genricha Sapgira, Igora Cholina, Wsewołoda Niekrasowa i Jana Satunowskiego, którzy na przełomie lat 50. i 60. spotkali się w osadzie Lianozowo, od której wzięła nazwę ich luźna grupa. Drzwi mieszkania tamtejszego malarza Oskara Rabina, pomimo nacisku państwa, były otwarte dla wszystkich zainteresowanych niezależną sztuką. Z regularnych bywalców powoli wykształciła się grupa - pod względem poetyki bliska poezji konkretnej, eksperymentalnej i minimalistycznej Zachodu, a jednocześnie wyrastająca z rodzimych źródeł, z awangardy początku stulecia i realiów moskiewskiej peryferii. Książka jest uzupełniona dziełami lianozowskich malarzy Jewgienija Kropiwnickiego, Władimira Niemuchina, Oskara Rabina, Lidii Masteńrkowej i Olgi Potapowej, pochodzącymi z prywatnej kolekcji Wsewołoda Niekrasowa. Teksty: Jewgienij Kropiwnickij, Genrich Sapgir, Igor Cholin, Wsewołod Niekrasow, Jan Satunowskij