Andrzej Targowski jest emerytowanym profesorem Western Michigan University i pionierem informatyki oraz Złotym Inżynierem Politechniki Warszawskiej i Złotym Inżynierem 30-lecia (NOT). Grał zawodniczo–amatorsko w tenisa, w latach 50. XX w. W kategorii juniorów zdobył Puchar Warmii i Mazur (Ostróda), dotarł do finału Pucharu Tatr (Zakopane), był singlowym i deblowym mistrzem Warszawy juniorów, akademickim wicemistrzem deblowym Polski w 1978 r., wygrał międzynarodowy turniej deblowy w Sopocie w 1979 r. Trenowali go najlepsi trenerzy w kraju: Zb. „Kuluś” Bełdowski (Warszawa), J. Hebda (Kraków) i St. Korneluk (Sopot). Od stycznia 1980 r. mieszka w USA, od 35 lat w Kalamazoo, a obecnie w Los Angeles i nadal odnosi sukcesy grając w amatorskich rozgrywkach tenisowych. \nW latach 1971–1972 był prezesem Polskiego Związku Tenisowego. Jest honorowym prezesem Stowarzyszenia PESEL, honorowym prezesem Stowarzyszenia Dzieci Powstania Warszawskiego 1944 i byłym prezesem Światowej Rady ds. Badań nad Polonią (2001–2007) i innych stowarzyszeń. Opublikował ponad 50 książek z zakresu informatyki, politologii, teorii cywilizacji, teorii mądrości i historii. \nTenis oswoił we wczesnej młodości, niełatwej, bo powojennej i pozostaje mu wierny do dziś, wciąż wychodząc na kort, by cieszyć się grą. Uważa, że tenis to nie tylko szczególnie szlachetny sport, ale także sposób życia. Spotkania na kortach są okazją poznania ciekawych ludzi, zawarcia korzystnych znajomości, rozmów i wymiany poglądów. Wychodzący na kort, by rozegrać mecz, przestają być ważnymi politykami, uznanymi naukowcami, budzącymi strach oficerami służb specjalnych czy oczekującymi wyrazów uwielbienia celebrytami, lecz porzuciwszy maski i koturny stają się wolnymi ludźmi, niemal dziećmi, spragnionymi zabawy, rywalizacji i bezpośredniego kontaktu z rywalem, gotowym odbijać podaną piłeczkę...