Siedmioczęściowa saga opowiada o wydarzeniach słynnych i burzliwych czasów XV wieku w Królestwie Czeskim. Prawdopodobnie żadna inna epoka historyczna naszych dziejów nie budzi w powszechnym wyobrażeniu tak wielu kontrowersji jak właśnie husytyzm. Ten okres jest dla historycznego opisu tym trudniejszy, że obie strony, katolicka i komunistyczna (kalikstynska), miały w swym własnym sensie rację, lecz obie jednocześnie popełniały niesprawiedliwości. Być może po raz pierwszy w naszej literaturze pojawia się dzieło, które rozgrywa się w obu zwaśnionych obozach, nie faworyzując jednego nad drugim. Stara się uchwycić przyczyny, dla których biedni wystąpili przeciwko bogatym, prości przeciwko wykształconym, Czesi przeciwko Niemcom, oraz jak skończyło się starcie rozsądnych z fanatykami. Historycznie wiernie opisywane wydarzenia tworzą tło czytelnej i wciągającej opowieści o rozgałęzionej rodzinie Prokopów, których członkowie stają - przez nieubłagany los - przeciwko sobie. Trzeci tom rozgrywa się w latach 1426-1440. Rodzina Prokopów przeżywa kryzys husyckiej rewolucji. Głód, dżuma, rozkład kraju i niemoralna dewastacja towarzyszą losom zarówno kraju, jak i rodu Prokopów. W książce opisano upadek radykalnego husytyzmu, załamanie wojsk pól, obrady soboru w Bazylei, objęcie czeskiego tronu królewskiego przez cesarza Zygmunta, jego śmierć oraz wzrost wpływów kalikstynskiego szlachectwa.