Powieść Oczy nieba jest już ósmą publikacją w serii „tajwańska proza”, wydawanej przez nasze wydawnictwo, lecz pierwszym utworem literatury tajwańskiej autorstwa rdzennego mieszkańca, który przedstawiamy czeskiemu czytelnikowi w ramach tej serii. Syaman Rapongan (1957-) pochodzi z bardzo specyficznego plemienia Tao, znanego również jako Yami. To grupa licząca około trzy i pół tysiąca osób, zamieszkująca Wyspę Orchidei na wschód od tajwańskiego miasta Tchaj-tung. Był jednym z pierwszych członków swojego plemienia, który ukończył studia wyższe. Ogólnie rzecz biorąc, całą jego prozatorską twórczość przenika głęboka więź z morzem i tradycyjną kulturą rdzennych mieszkańców; w swoich dziełach ukazuje unikatowy obraz nie tylko codziennego życia Tao, lecz także głębin wodnego świata. Charakterystyczne dla autora poetyckie opisy różnorodnego świata podwodnego na stronach jego książek swobodnie mieszają się z naturalistycznymi scenami ukazującymi często brutalną rzeczywistość życia na łonie natury, dostarczając miejskim czytelnikom autentycznych przeżyć, o które cywilizacja ich „pozbawiła”. Z drugiej strony już po lekturze powieści Oczy nieba staje się jasne, że stosunek autora do cywilizacji i postępu jest w rzeczywistości pełen sprzeczności. Bohaterowie często targają się między tradycją a nowoczesnością i stają przed trudnym wyborem: opuścić swoją ojczyznę, morze i tradycyjny sposób życia, czy pozostać na Wyspie Orchidei i zrezygnować z korzyści, jakie daje nowoczesne życie miejskie, w tym z dostępu do wyższego i specjalistycznego wykształcenia. Sam autor nie proponuje jednoznacznej odpowiedzi na te pytania, i chociaż wyraźnie skłania się ku prostemu życiu rybaka i „morskiego nomada”, jest świadomy, że całkowity powrót do tradycji i korzeni jest w zasadzie niemożliwy.