To wydział zabójstw, na który na początku kariery usilnie starasz się trafić: wydział, na którym każdego dnia balansujesz na krawędzi z genialnymi łotrami i psychopatami, wiedząc, że jedno mrugnięcie w złym momencie może oznaczać różnicę między zwycięstwem a kolejną ofiarą. A potem jest wydział zabójstw, na którym naprawdę pracujesz, gdzie inni uważają cię za wyrzutka. Gdzie robisz jedną nocną zmianę za drugą. Gdzie znosisz złośliwości i okrutne żarty daleko przekraczające granice znośności. Gdzie zajmujesz się pospolitym draniem, przeglądasz zeznania świadków i rozpaczliwie wyczekujesz sprawy, która mogłaby cię zaprowadzić tam, gdzie chciałeś być. Dzisiejsza sprawa do nich nie należy. Według policjantów z miejscowej komendy to zwykłe przemoc domowa. Od detektyw Antoinette Conway i jej partnera Stephena Morana oczekuje się, że jedynie odnajdą kochanka zamordowanej i założą mu kajdanki. A potem znowu wszystko będzie po staremu - z daleka będą przyglądać się, jak policyjne asy radzą sobie z psychopatami. Tylko że kiedy Conway patrzy w twarz ofiary, odkrywa, że widziała ją już wcześniej. I nagle dochodzi do szokującego przekonania, że wszystko jest inaczej. To sprawa, na którą czekała. Precyzyjnie skonstruowana i brutalna, zawiła i poważna. Ale jedno to złapać zabójcę, a zupełnie co innego iść przeciwko całemu własnemu wydziałowi.