Autor należy do klasyków światowej satyry literackiej i jednocześnie mistrzów krótkiej opowieści. Można go zaliczyć do grona angielskich i anglojęzycznych humorystów, do których należeli jego współcześni O. Henry (William Sydney Porter), Jerome Klapka Jerome, Stephen Leacock czy Dorothy Parker. Do nich nawiązywali później P.G. Wodehouse czy James Thurber. Z wymienionych znanych nazwisk można od razu usytuować Sakiego. W jego biografii czytamy, że dzieciństwo spędził w Indiach, jako młodzieniec wraz z ojcem odbył podróż po znacznej części Europy, w tym krótki pobyt w Pradze, a po poważnej chorobie osiedlił się w Londynie, gdzie zaczął budować karierę jako dziennikarz. Pisał do gazet (Daily Express, Morning Post). W Westminster Gazette zaczął publikować "Alenkę ve Westminsteru", serię felietonów, w których za pomocą parodystycznego ciągu słynnej Carrollowskiej "Alicji w Krainie Czarów" szyderczo satyryzował działania brytyjskiego rządu podczas wojny burskiej. W międzyczasie Munro zaczął publikować opowiadania. Już jego pierwszy zbiór "Reginald" (1904) przedstawia charakterystycznego bohatera Sakiego, bystrego i społecznie nieodpowiedzialnego młodzieńca, który swojej dowcipności używa, by zabawiać się kosztem statecznego, szacownego otoczenia. Zbiór opowiadań pod polskim tytułem "Leczenie niepokojem" został u nas wydany w latach 70. ubiegłego stulecia. Spis treści: 1. Wycieczka Reginalda z piosenkarkami 6:43 2. Milczenie lady Anny 8:53 3. Kocomour 19:06 4. Tygrys pani Packletide 10:01 5. Leczenie niepokojem 15:53 6. Sredni Vaštar 13:33 7. Zaginione dziecko 12:08