W swojej powieści Iva Tajovská wraca do czasów sprzed stu lat, gdy zakończyła się pierwsza wojna światowa i powstała Republika Czechosłowacka. Na przykładzie losów jednej rodziny z Czech Wschodnich pokazuje, jak wojna tragicznie odcisnęła piętno nie tylko na losach i życiu ludzi, ale także na podstawowych relacjach międzyludzkich. Oś fabuły stanowi narastający kryzys małżeński między powracającym z włoskich legionów nauczycielem Wojtą a jego żoną Anną. Przyczyną są odmienne życiowe doświadczenia. Podczas gdy Wojta w włoskim niewoli jako prawdziwy patriota wstępuje do czechosłowackich legionów i wraca do domu pełen nadziei związanych z powstaniem nowej republiki, Anna jest skazana na ciężką pracę w gospodarstwie wiejskim, opiekę nad chorym teściem, a przede wszystkim musi pogodzić się z utratą młodszego syna podczas epidemii grypy hiszpanki oraz z faktem, że starszy syn jest zaginiony gdzieś na froncie włoskim. W emocjonalnym kryzysie obojga głównych postaci ujawnia się także różnica męskiego i żeńskiego spojrzenia, czyli inna hierarchia wartości w świecie mężczyzn i kobiet. I tak to, z czego Wojta jest jednoznacznie dumny - walka o wolność, wyższe ideały i męstwo wojenne - Anna postrzega jako coś problematycznego, wręcz nierozsądnego; dręczy ją myśl, że niepotrzebnie ryzykował, nie myślał o rodzinie, sprzeciwił się swoim, a nawet być może skierował broń przeciwko własnemu, obecnie zaginionemu synowi. Wybacz, że wróciłem to powieść o miłości, przyjaźni i rodzicielstwie, o tym, co najistotniejsze w relacjach międzyludzkich. Jednocześnie osadzona jest w konkretnych społecznych i historycznych okolicznościach wokół roku 1918 i w przystępny sposób przybliża współczesnemu czytelnikowi ten przełomowy okres naszej historii.