Simon Shaw wydaje się nie mieć powodów do narzekania: ma czterdzieści dwa lata, jest zdrowy, bogaty i odnosi sukcesy. Tyle że właśnie się rozwiódł, a jego była żona próbuje pozbawić go nie tylko dużej części majątku, lecz (przy obfitym udziale jego klientów) także całej energii. Na radę swojego lokaja, przyjaciela i powiernika Ernesta, Simon wyjeżdża odpocząć na południe Francji. Przypadek (czy raczej wypadek) więzi Simona w jednej z luberońskich wiosek i sprowadza na jego drogę urokliwą Nicole, która zafascynowana proponuje mu wspaniały plan: kupić wioskę opuszczony posterunek żandarmerii z pięknym widokiem na okolicę i przerobić go na przytulny prowansalski hotelik. Simon, Nicole i oczywiście Ernest rzucają się w wir nowego życia. Wszystko toczy się jak w zegarku, idylla wisi w powietrzu…, niestety dochodzi do napadu na bank w pobliskim miasteczku, co uruchamia falę niefortunnych wydarzeń i nieprzyjemnych odkryć zagrażających rajowi na ziemi, który Simon planował wybudować. Hotelarz w raju, czyli Napad po prowansalsku O autorze Peter Mayle (1939-2018) był jednym z najsłynniejszych współczesnych angielskich pisarzy. Przez długi czas mieszkał w USA i pracował w agencji reklamowej, następnie został dziennikarzem, publicystą i pisarzem na pełen etat. Pod koniec lat 80. XX wieku przeprowadził się do Francji z determinacją, by napisać powieść. Efektem jego starań stała się książka Rok w Prowansji, która przyniosła mu międzynarodowy sukces i zdobyła liczne nagrody. Stopniowo ukazywały się kolejne udane książki, przetłumaczone na ponad dwadzieścia języków; po czesku wyszły m.in. Navždy Provence, Hotel Pastis, Psie życie, Znovu Provence, Podfuk jako víno, Dobrý ročník, Francouzské hodokvasy, Tajnosti francouzského pekaře i Podfuk na Korsice. Książka Rok w Prowansji stała się podstawą serialu telewizyjnego, a powieść Dobrý ročník - dla romantycznej komedii filmowej. Rok w Prowansji wywołał taką falę popularności i związany z nią spadek prywatności, że Mayle musiał czasowo opuścić Francję. Gdy później wrócił wraz z żoną i psami do luberońskiej Prowansji, jego dokładny adres znali tylko najbliżsi sąsiedzi. Od 2002 roku był kawalerem Legii Honorowej - francuski rząd uhonorował w ten sposób wkład Mayle’a w kulturę i Francję. Zmarł w Prowansji. okrzyk Ukradziona idylla, czyli Napad po prowansalsku.