„Oczywiście mój syn chodzi do dziwek - gdyby nie chodził, bałbym się o jego zdrowie” - oświadczył kiedyś Charles Dickens. I nic dziwnego: w wiktoriańskim Londynie przypadała jedna prostytutka na dwunastu dorosłych mężczyzn. Jakże żyły takie kobiety, opisał Michel Faber w powieści Kwiatek karmazynowy i biały, i to znacznie otwarciej i szczerzej, niż mógłby to uczynić wspomniany Dickens. Oś powieści stanowi związek osiemnastoletniej prostytutki Sugar i dziedzica imperium perfumeryjnego Williama Rackhama. Oboje chcą uciec: ona od odrażającego otoczenia, on od nieco szalonej żony. Sugar nie chce być tylko utrzymywaną kochanką, pragnie „trwale wpleść się w gobelin jego życia, by nie traktował jej jako zwykłego romansu, lecz jako przyjaciółkę równie cenną, jak rodzeństwo”. I nagle pojawia się szansa, by naprawdę wkroczyć do domu Williama… Nie będziemy zdradzać reszty fabuły, ale możemy wraz z autorem zapewnić potencjalnych czytelników, że „w niedalekiej przyszłości staną się świadkami stosunku, nie mówiąc już o szaleństwie, porwaniu i gwałtownej śmierci”. Kwiatek to nie sentymentalna opowiastka o dziwce z sercem ze złota. To panoramiczny portret wiktoriańskiego Londynu ze wszystkimi jego warstwami społecznymi, Bildungsroman o nieoczekiwanie katartycznym wydźwięku i przede wszystkim silna opowieść, której będziesz kibicować głównej bohaterce. Jeśli to nie jest literatura, to nie wiemy, co nią mogłoby być.