Kolektywna monografia fachowa po raz pierwszy przedstawia kompleksowe spojrzenie na zjawisko domów kolektywnych, domów typu hotelowego oraz pokrewnych form architektonicznych, które rozwijały się i były realizowane na ziemiach czeskich w ciągu XX wieku. Dom kolektywny (koldům) łączy pod jednym dachem funkcję mieszkalną z szeroką ofertą usług i uspołecznionymi działalnościami takimi jak żywienie, opieka nad dziećmi czy spędzanie czasu wolnego, przeznaczonymi przede wszystkim dla mieszkańców danego domu. W nowoczesnych dziejach Czech typ ten krystalizuje się około 1910 roku w rozważaniach liberalnych socjologów związanych z Tomášem G. Masarykiem, następnie dzięki teoretykowi architektury Karlowi Teigemu trafia w centrum zainteresowania lewicowej awangardy międzywojennej, a wreszcie kulminuje w latach czterdziestych oraz sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, kiedy powstają domy kolektywne w Litvínovie i Zlínie oraz szereg domów typu hotelowego. Zarówno czeskie debaty teoretyczne, jak i realizacje architektoniczne charakteryzują się wysoką jakością, w pełni porównywalną z przykładami zagranicznymi. Publikacja po raz pierwszy w literaturze czeskiej, a w tak obszernej perspektywie także w literaturze sztukoznawczej zagranicznej, przedstawia zbiór tekstów, w których systematycznie prezentuje najważniejsze realizacje i projekty „koldomów”. W artykułach fachowych przybliżone zostają architektoniczno-urbanistyczne, polityczne, ideologiczne, ekonomiczne, socjologiczne oraz kulturowo-antropologiczne aspekty dziejów kolektywnego mieszkalnictwa. Czytelnikom przedstawiono również istotne nurty rozważań o kolektywnym mieszkaniu z kręgu euroamerykańskiego oraz wybrane zagraniczne realizacje.