Chlívák, wędrownik i martwy człowiek Zajda Munro jest przeklęty i skazany na odejście z tego świata już w pierwszym zdaniu powieści. Nie żeby w życiu nie zdążył się nacieszyć. Fantazje tego pyszałkowatego, samozadowolonego i hipnotyzującego dandysa są nieco ograniczone: potrafi wyobrażać sobie tylko waginy, a zaraz potem przykłada dłoń do krocza, żeby sobie ulżyć. Kobiety ocenia wzrokiem i rozbiera spojrzeniem jak nieznużony rentgen, i z większością z nich jest gotów od razu wszędzie się przespać. Już samo to wygląda jak jego główny nałóg, ale oprócz tego jeszcze papla, pije, pali, prowadzi jak wariat i od czasu do czasu lubi wziąć kreskę. Taki jest żywot głównego bohatera Zajdy, handlarza kosmetykami w Brighton i okolicach, mistrza w swoim fachu. Zajdzie juniorowi, drugiemu bohaterowi powieści, który kocha swego tatę miłością bezgraniczną i bezkrytyczną, jest dziewięć lat. Para Zajda i Zajda młodszy nie jest niezbyt podobna do ojca i syna z Drogi Cormaca McCarthy'ego i w każdym razie jest równie niezapomniana. I Zajda ze swoim synkiem są w podróży i przeżywają swój rodzaj apokalipsy, choć w cave'owskim przebraniu, czyli groteskowo utopioną w spermie, wódce Smirnoff, dymie tytoniowym i kokainie. Nick Cave jest tu w swoim żywiole, to jego „książkowy koncert” par excellence, nie wyparuje żadnego ze swoich atrybutów: jest zuchwały, komik, prowokator, prostacki, patetyczny i moralista jednocześnie. O największym hicie renomowanego brytyjskiego wydawnictwa Canongate na ten rok, sprzedanym do trzydziestu krajów świata, napisał Irvine Welsh: „Gdyby orgazmy były małymi śmierciami, od razu byłoby jasne, dlaczego główny bohater tej książki schodzi ze świata. Wymieszaj McCarthy'ego, Kafkę i ludowego komedianta, a otrzymasz Zajdę Munro. To nienasycająca lektura niosąca wszystkie znane cechy Cave'a: horror i człowieczeństwo ukryte pod cienką warstwą donośnej i figlarnej przyśpiewki.”