Głównymi bohaterami dowcipów Miroslava Kemela na pierwszy rzut oka są medvedi, zające i politycy. Chociaż do nich, prawdę mówiąc, dołączyły teraz także nietoperze, to wszystko jest trochę inaczej. W rzeczywistości głównymi bohaterami jesteśmy my sami: to nasz świat, wybrani przez nas politycy, nasze kłopoty i nasze radości. Tylko ci niedźwiedzie i zające byli tu przed nami. Czeski rysunek satyryczny ma sławną historię, dobrą opinię na świecie i dziś już także ukochane i niezapomniane legendy. Tradycję tych najlepszych kontynuował po 1990 roku także Miroslav Kemel (* 1963), który wybrał być może najtrudniejszą dziedzinę: karykaturę polityczną. Aktualne wydarzenia komentuje prostym piórem. Z mediów drukowanych rysunek od lat znika i przeniósł się do internetu. Wielu z nas jednak podtrzymuje tradycję: także tutaj jako pierwsi szukamy w przeglądzie wiadomości typowego rysunku w stylu Kemela, żebyśmy, zaszczepieni humorem, przystąpili do czytania. Ogólnie wiadomo, że karykatura ma za zadanie piętnować, zwracać uwagę na problemy i dziwaczne decyzje polityków, szydzić z ich głupoty, wyrachowania lub nadętości. Dlaczego jednak karykatura Kemela jest tak trafna, wymowna i dlaczego ma tylu fanów? Odpowiedź jest prosta, znajdziemy ją w obserwacji autora: „Moją podstawową napędową siłą jest zabawienie samego siebie sposobem myślenia, odnajdywaniem nieoczekiwanych powiązań, puentą, a także samym rysunkiem i całym procesem rysowania. W zasadzie nie myślę o czytelniku, tylko o sobie, chcę się bawić. Uważam, że to jedyny uczciwy sposób, by długofalowo radzić sobie z tą pracą…“ A ponieważ bawi się tym Miroslav Kemel, logicznie bawią się i my, jego publiczność.