Jeszcze do niedawna w Japonii uważano, że fundamentem badań nad japońską literaturą klasyczną są studia nad waka, czyli nad pieśnią japońską, zwłaszcza nad formą krótkiej pieśni tanka, komponowanej w Japonii od co najmniej półtora tysiąca lat. Jej rozwój przypada na czas rozkwitu kultury arystokratycznej epoki Heian i na początek nowej epoki samurajskiej Kamakura, a mówiąc ściślej - na wieki X-XIII.
Książka dr Senri Sonoyamy poświęcona jest właśnie waka, czyli japońskiej poezji dworskiej w okresie jej rozkwitu i utrwalania w postaci zbiorów cesarskich. Centralnym obiektem analiz i interpretacji jest Kokin wakash (Zbiór dawnych i współczesnych pieśni japońskich, 905 r.), czyli pierwsza antologia Chokusensh, która stała się wzorcem dla wszystkich dwudziestu następnych antologii cesarskich (od 905 r. do 1439r.).
Przedstawione w tej książce opracowanie pieśni japońskich jest dziełem nowatorskim, pierwszym w Polsce rezultatem badań, w których nie tylko wykorzystano najnowsze źródła japońskie, lecz także harmonijnie powiązano japońskie twierdzenia i hipotezy literaturoznawcze i językoznawcze z koncepcjami europejskimi.
ukryj opis