\nTom poezji Elizy Segiet, w którym stawia Człowieka w centrum poetyckiego Wszechświata. Od spraw globalnych (jak wojna i troska o pokój) poetka przechodzi do spraw intymnych jednostki (jak samotność), umieszczając wiersze we współczesnym kontekście świecie ogarniętym pandemią.\n przeczytaj całość