"Nie być Golemem" bada pisma praskiego rabina Jehudy Löwa i postrzega go raczej jako renesansowego filozofa niż legendarnego maga. W jego kabałystycznie ujętych opisach tworzenia jako panowania myśli nad materią, w etyce drogi środka oraz w wyjaśnieniach biblijnych cudów dostrzega prekursorów fizyki kwantowej, teorii względności, postfreudowskiej psychologii motywacyjnej i transpersonalnej oraz systemu edukacji, który niemal w identycznej formie sto lat później przedstawił światu Komensky (Comenius). Przeplata je wydarzeniami z dziejów żydowskich, strukturą żydowskiej edukacji i żydowskimi anegdotami. Zamiast zwykle podkreślanych żydowskich tragedii historycznych skupia się na historycznych żydowskich sukcesach i próbuje wyśledzić elementy psychiczne i kulturowe, które przyczyniają się do sukcesu. Odnotowuje przenikanie Löwa z dziejami czeskimi, kulturą czeską, czeską psychiką i czeskimi losami oraz znajduje w nim kilka elementów, które Czesi mają wspólne z Żydami i które mogłyby wzmocnić ich drogę do narodowego sukcesu. "Lekkim i przyjaznym tonem, czytelnie i przejrzyście przyczynia się do współpracy obywatelskiej i religijnej oraz do wzajemnego dzielenia się między Żydami a ich otoczeniem. Jego humor jest przyjemny i ułatwia czytanie." (Ivan O. Štampach, DINGIR)