"Najwspanialszy mąż i ojciec moich dwóch córek, jakiego mogłam sobie życzyć."

Gdyby żył Johann Wolfgang Goethe, powiedziałby, że ci dwaj - młoda dama Ivana i Karel, pewien szlachcic muzyki - są sobie bratni wyborem, jak brzmi tytuł jednej z powieści klasyka. A geniusz artysty wzbudziłby u niego podziw za to, że w późniejszym wieku potrafił tak poważnie i na zawsze się zakochać, co jest wyraźnym znakiem duchowej młodości.

Wstępny cytat żony Ivany tylko potwierdza, że jej mąż wcale nie był i nie jest „tylko” piosenkarzem o niepowtarzalnym tenorze, jakiego tu nie będzie przez co najmniej sto lat, jak wyraził się kompozytor wielu hitów Karel Svoboda, ale także dobrym człowiekiem, takim zwyczajnym chodzącym bogiem - jak my - po Ziemi. Był i nadal pozostaje w naszych umysłach człowiekiem życzliwym, pokornym, empatycznym i skromnym. Nie wynosił się ponad innych, chętnie spotykał się z fankami i fanami, rozmawiał z nimi długo. I w tym spojrzeniu jest artystą wyjątkowym. Podstawy jego wartości znajdujemy w dzieciństwie, jak sam potwierdza.

"Ważnym momentem dla mnie jest moje urodzenie. Tam wszystko się zaczęło. Za ten dzień chciałbym podziękować moim pierwszym producentom, rodzicom. Potem ta ścieżka opierała się na inspiracjach świata wokół. Przy tym chciałem początkowo zostać palaczem parowozu i prowadzić parową lokomotywę, potem chciałem zostać malarzem."

A kogo wybrał na miłość swego życia „wieczny chłopak” z Pilzna, albo jaka istota dała się oczarować, by również go wybrać? "Dziewczyna" z Opawy, ale bardzo niezwykła.

Dziewczyna, która odważyła się wyruszyć w świat, by lepiej zrozumieć życie i świat. Później młoda kobieta, ale dojrzała i mądra, która także zdobyła wykształcenie. I przede wszystkim Karlowa miłość, która ukochała i kocha wybrańca. Wielkiemu mężczyźnie potrafiła dać wspaniałą rodzinę, na którą już prawie nie oczekiwał.

"Ty jesteś dla mnie ta jedyna, a ja twój mąż," jak Karel śpiewał Ivanie i całemu światu...

Książka, której pierwsza wersja ukazała się pod tytułem Małżeństwo stulecia już w 2008 roku, widzi połączenie Karla Gotta, człowieka bardzo interesującego, prawdziwego dżentelmena, pracowitego i zasadniczego oraz wszechstronnie przyzwoitego, i jego życiowej partnerki Ivany jako bardzo harmonijne, powiedzmy z przymrużeniem oka, jako piękny cud, którego istotą są miłość, szacunek i zaufanie, wspaniała relacja z dziećmi i wiara w rodzinę. Czyli wartości trwałe, nieprzemijające, a przyznajmy, dziś bardzo rzadkie. A jakby wzajemny związek Ivany i Karla, najpierw dwóch zupełnie obcych ludzi, których połączył los, wyraziłby być może Paolo Coelho, nowożytny klasyk, który będzie nam towarzyszył w książce?

"Kocham Cię, ponieważ cały Wszechświat zjednoczył się, bym mógł dotrzeć do Ciebie."