Diabeł kiedyś odwiedził świętego Antonina, aby go kusić, i zostawił mu butelkę cudownego eliksiru. Kto go wypije, stanie się zabawką piekielnych mocy. Jedna butelka w tajemniczy sposób trafia do kapucyńskiego klasztoru w B., gdzie pije z niej brat Medard, pochodzący z przeklętego rodu: popada w grzeszną namiętność do pięknej nieznajomej, która mu się objawia, i pragnie uciec z klasztoru. Jaka będzie jego życiowa droga? Czytelnik, który otworzy zapiski mnicha Medarda, znajdzie się w nadprzyrodzonym świecie, gdzie spotyka straszliwe sobowtóry, namiętności i występki prowadzące do zbrodni, postaci owiane tajemnicą, szaleńców, mocno poplątane więzy rodzinne, klątwy, grzeszną i niebiańską miłość, ale też pokutę i wybawienie. Jest w królestwie snów, w świecie romantycznej literatury początku XIX wieku. Jednak nawet dzisiejszy czytelnik, człowiek epoki, w której dzieją się wydarzenia znacznie straszniejsze niż te, jakie przeżył mnich Medard w fantazji swego autora, z pewnością będzie śledził losy kapucyna z napięciem; doceni wysoki poziom literacki, zrozumie, co jest uwarunkowane swoją epoką, zostanie porwany romantyczną scenerią opowieści, wciągnięty przez fabułę i atmosferę, szczególnie jeśli zachował szczęśliwą zdolność przeżywania tego, co czyta. Przy ostatnich stronach tej strasznej baśni z dobrym zakończeniem być może nawet trochę zazdrości współczesnikom autora, którzy pochłaniali zapiski grzesznego kapucyna przy świecy ze dreszczem na plecach.