„Mówił do mnie, ale wiedziałem, że jestem dla niego tylko ścianą, która czasem mu odsyła echo.” Uciekając z pogubionej Europy w roku 1942, spotkali się w urzędowej dżungli lizbońskiego portu, gdzie uchodźcom z Niemiec i innych okupowanych krajów czasem udaje się wcisnąć na statek do Ameryki. Tylko że narrator właśnie przegrał wszystkie pieniądze w rozpaczliwej grze hazardowej o bilet na statek. Przechodzień z pasem na nazwisko Schwarz obiecuje mu podarować swój dokument wraz z amerykańską wizą pod warunkiem, że zostanie z nim nocą i wysłucha jego historii. Gdy razem przemierzają bary i śpiące ulice, które wyglądają tak obojętnie, w jego spowiedzi ożywa opowieść uchodźcy przed kaprysami wielkiej historii, napędzanej stadną małością. Schwarz opowiada, by nadać sens swojej męce, by osiągnąć rozgrzeszenie za śmierć fanatycznego szwagra i pogodzić się z odejściem żony. Jedna z najbardziej poruszających elegii emigranckiej literatury wystawia na próbę znaczenie pamięci w obliczu nieludzkich okoliczności oraz siłę, by żyć, walczyć i dalej kochać, mimo całego raka świata. Remarque wie, że zejście w najciemniejszą noc jest, jak w filmie Casablanca, drogą bez powrotu i że powrotu nie ma - ale nadzieja na bardziej ludzkie życie zawsze umiera ostatnia. Długość nagrania: 8 godzin 24 minut