Adam Mickiewicz (1798-1855) wybitny poeta, romantyczny wieszcz, zwany często bardem słowiańskim lub poetą przeobrażeń. Urodził się w drobnoszlacheckiej rodzinie, w Zaosiu koło Nowogródka, dzieciństwo i młodość spędził w Nowogródku oraz Wilnie. Mickiewicz, obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego, uważany jest za największego poetę doby polskiego romantyzmu. Znakomity twórca dramatu romantycznego. Autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady, a przede wszystkim epopei narodowej Pan Tadeusz. Zmarł 26 listopada1855 r. w Konstantynopolu, a w 1890 r.
jego prochy zostały złożone w krypcie na Wawelu. Opublikowany w 1822 r. w Wilnie tom Poezji został uznany za manifest polskiego romantyzmu. W Przedmowie oraz balladzie Romantyczność poeta zawarł nowy program literatury, odwołującej się do uczuć, wierzeń ludowych i obecności elementów natury i przyrody. Sonety odeskie i Sonety krymskie to przeciwstawienie dla tradycyjnych sonetów, w których główną tematykę stanowiła miłość oraz filozofia. Mickiewicz stawia nacisk na metafizyczne opisy przyrody i wewnętrzne przeżycia bohaterów. W niniejszym zbiorze znajdują się m.in. utwory: Do M, Romantyczność, Stepy akermańskie, Reduta Ordona, Na Alpach w Splgen 1829, Widzenie.\"