Przed Państwem kolejny, kompletnie nowatorski w formie tomik poezji Haiku. Nawiązuje on i mierzy się jednocześnie z klasyczną japońską formą poetycką reprezentatywną w okresie Edo (1693-1868).

Rzadko spotykamy rzeczy, które oddają tak bardzo piękno natury, jak elegancki w formie, dobrze napisany wiersz haiku. Od powstania tej formy z sukcesem mierzy się i w Polsce i na świecie wielu poetów. Do nich od dzisiaj należeć będzie także poetka Iwona Zaborowska. Autorka jest lekarzem, stąd może bierze się jej wnikliwa analiza tego, czym żyje świat, jak zmienia się przyroda i człowiek wraz z nią. Być może, tak jak i w poprzednim jej tomiku poezji, związane jest to z wielką pasją poetki, którą jest fotografia. Zatrzymując w nieruchomym kadrze ulotność chwili z dużą swobodą może ją zamienić w słowo, w krótką poetycką formę współcznsego haiku.

Niektóre z jej wierszy mogą nie wydawać się zgodne ze wzorem klasycznego haiku. Ale należy pamiętać, że wiele japońskich wierszy przetłumaczonych na język polski, straciło liczbę sylab z powodu różnic językowych, także straciło formę klasycznego haiku. Haiku Iwony Zaborowskiej jest niezwykle ciekawe, inspirujące, zmuszające do zamyślenia, zajrzenia w głąb własnej duszy. Na pewno znajdzie wielu czytelników kochających tę formę wyrażania swoich myśli. Zapraszam do lektury!