Zbigniew Wojnarowski (1956), koniński pisarz, autor m.in. kryminałów i thrillerów takich jak \"Mniejsza połowa\", \"Oszukani\", \"Tysiąc róż\" czy \"Będziesz na to patrzył\", tym razem osadził kryminalną fabułę w czasach jaskiniowych. Bohater książki, okaleczony przez wilka jaskiniowiec Morfi, natrafia na zwłoki współplemieńca. Z czasem staje się dla niego jasne, że zbrodni dokonała jedna z kilkunastu osób wspólnie zamieszkujących wielką jaskinię. Ale może, wbrew pozorom, nie są w niej sami? Może świat, który ich otacza, jest bardziej tajemniczy niż się zdaje?

Morfi niestrudzenie tropi tajemniczego zabójcę, ale sytuacja się komplikuje, jego życiu zagraża śmiertelne niebezpieczeństwo, na domiar złego nadchodzi bezlitosna pora śniegów, która potrafi zdziesiątkować gromadę jaskiniowców głodem i chłodem.

Widział zmarłych zagryzionych przez zwierzęta, zabitych przez wrogich ludzi i nieludzi, pokonanych przez siły natury. Leżeli z rozłupanymi czaszkami, z rozpłatanymi brzuchami, z kończynami oderwanymi od korpusów. Ci, którzy pozostali żywi, śmiało patrzyli w ich martwe twarze, a śmierć nie obawiała się tych spojrzeń. Nie chowała się przed żyjącymi w stercie liści ani w jakimkolwiek innym miejscu. Nie miała do tego powodu. Była zła i z natury bezwstydna. Najwidoczniej Zereba zjadła inna śmierć.

Wtedy wszystko było pierwsze, chociaż tamten świat był zadziwiająco podobny do naszego. Istniała w nim wirtualna rzeczywistość, tyle że tworzyły ją wyłącznie plotki, skryte pomówienia i halucynogeny. Istniało w nim dążenie do odkrycia prawdy, mimo że ustalone metody prowadzenie śledztwa (jak i wymiaru kary) należały do dalekiej przyszłości. No i kiedyś pojawiło się tam morderstwo w stylu Agathy Christie: popełnione przez kogoś z zamkniętego kręgu podejrzanych.

A potem było już tylko gorzej.