Pamiętacie jak to było kiedy byliśmy jeszcze dziećmi? Kiedy każdego dnia mieliśmy głowę pełną marzeń? Kiedy wierzyliśmy, że każde z tych marzeń jest na wyciągnięcie ręki? Jak dla mnie są to jedne z najpiękniejszych wspomnień z czasów dzieciństwa, do jakich wracam. Czy jednak marzenia są dobre wyłącznie dla dzieci? Czy może jest szansa na to, by mogły one mieć swój udział również w naszym późniejszym życiu? I czy owe marzenia mają jakiś związek z tym mitycznym „szczęściem, którego wszyscy tak bardzo pragną? To były przez bardzo długi czas jedne z najważniejszych pytań, jakie zadawałem sobie w życiu. Ta bajka jest ucieleśnieniem moich odczuć i moich przemyśleń w tym temacie, które chciałbym przekazać wszystkim dzieciom (i nie tylko!), z moimi własnymi na czele. Podczas jej pisania marzyłem o tym, aby jeszcze bardziej rozpalić u dzieci wiarę w marzenia i by nie przemijała ona tak bezpowrotnie, gdy wkraczamy w dorosłość ?