Problem polega na tym, że to materialne jest tylko zewnętrzne, podczas gdy szczęście ściśle wiąże się z tym, co jest wewnątrz: a to z kolei wiąże się z miłością. A właśnie miłość jest przewodnim zasadą bardziej rozwiniętych światów niż nasz. Miłość jest podstawą spójności - a tej na planecie Ziemia zdecydowanie brakuje. Dlatego mieszkańcy bardziej rozwiniętych planet postrzegają życie z perspektywy „my”, podczas gdy u nas ważne jest tylko „ja”, czy to jednostki, czy różne grupy, nazywane państwami, prowincjami, wioskami, drużynami sportowymi, kościołami czy przedsiębiorstwami. Nikt z nikim nie współpracuje, wręcz przeciwnie - naszą naturalną postawą jest egoizm. Od niego wynika też nasz sposób życia, napędzany starym i okrutnym silnikiem tej cywilizacji, sławną rywalizacją, która nie znaczy nic więcej i nic mniej niż prymitywne prawo dżungli, wyrażone wyrafinowanymi słowami. Rozwinięte światy jednak nie żyją już w takim prehistorii. Tam nie rywalizuje się, tam współpracuje się i dzieli. W trzeciej części opowieści o chłopcu z Ziemi Pedrze i jego kosmicznym przyjacielu Amim, obok Vinki i Krata pojawiają się także inne postacie, które wspólnie rozpoczynają nowe i ekscytujące przygody - czy Pedro i Vinka zdołają zamieszkać razem na którejś z planet? Jak Krato poradzi sobie ze swoją kosmiczną samotnością? I jak to w końcu jest z (nie)ingerencją Amiego w sprawy miłosne? Książka jest pełna wzruszających, ale także pełnych akcji scen, z których rozwiązaniem nie powstydziłby się nawet James Bond, nie mówiąc już o młodym ziemianinie Pedrze. Przede wszystkim jednak oferuje wizję idealnego współżycia wszystkich istot wszechświata, które mogą osiągnąć spokój, pokój i szczyt rozwoju duchowego, jeśli utożsamią się z uniwersalną zasadą wszechświata - Bogiem-Miłością.