Według historyka Herodota w Azji Mniejszej w VI wieku p.n.e. żył niewolnik Ezop. Podobno był garbaty, zniekształcony i jąkał się, ale miał bystry umysł i przenikliwe myślenie przewyższające ludzi krzepkich i zdrowych. Potrafił bawić słuchaczy zwierzęcymi bajkami i zabawnymi opowieściami. Przypisywano Ezopowi większość starożytnych bajek; były one wielokrotnie opowiadane na nowo prozą i wierszem, a jego bajki nie zestarzały się do dziś. Świat odtąd zmienił się zasadniczo - ludzie latają w kosmos i porozumiewają się na całym globie, jednak rządzą nimi te same radości, namiętności i przywary, co współczesnymi Ezopa. Dlatego tak dobrze ich rozumiemy - dorośli i dzieci.

Spryci z Hloupětína to oryginalni mieszkańcy baśniowego miasteczka, gapańci i niezdary, którzy uwierzą każdemu absurdowi i dadzą się nabrać każdemu psotnikowi. Im więcej głupstw wyprawiają sąsiedzi z Hloupětína, tym bardziej zaczynamy im współczuć, a w końcu ich walka ze złośliwym losem zaczyna nas imponować. Czy nie jesteśmy właściwie ich potomkami? Wystarczy rozglądnąć się, otworzyć gazetę lub włączyć telewizję, by zobaczyć, że i my żyjemy w epoce głupstw i popełniania nietaktów.

Czy mamy się z tego rozpaczać i trapić? Lepiej szczerze się z tego pośmiać!

Wziąć do ręki opowiadania Jiřího Žáčka i czytać z dziećmi mądre i wesołe historie, oglądać ilustracje Adolfa Borna i rozmawiać o życiu - to może być chwila, która zapadnie nam w pamięć.