„Wojna przetoczyła się nad nami jak walec parowy…“ Na wieść z frontu zachodniego, gdzie spokój był jedynie złudnym przedsmakiem śmierci, wielki niemiecki humanista odpowiada żałobnym lamentem za młodymi, których zapał do zmieniania świata zmarnowała pierwsza wojna światowa. Ernst Birkholz z kompanii poległego Paula Bäumera pod koniec 1918 roku wraca z kolegami do cywilnego życia. Uciekli przed odłamkami, lecz okopy noszą dalej w okaleczonym sercu i czasem nawet z przerażenia nie mogą usiedzieć na krześle. Wydaje się, że pokój jest dla nich jedynie przedłużeniem swędzenia, którego doświadczali na linii frontu. Tam mogli polegać na sobie nawzajem, podczas gdy w nowej niemieckiej republice brakuje jedzenia i pracy, ich bohaterstwo już nie porusza narodu, a przemocą nie zdobędą szacunku. Wspaniały powieściowy debiut oskarża polityków o mękę tych, którym pozostało tylko wyobcowanie: stan, na który medycyna tamtych czasów nie miała jeszcze nazwy „zespół stresu pourazowego“. Otoczenie nie było z nimi, nie rozumie ich - i tak weterani mają powrót do życia wyłącznie we własnych rękach, bo w najtrudniejszych sprawach zawsze jesteśmy sami. Luźne dokończenie słynnej powieści Na zachodnim froncie bez zmian należy do najbardziej znaczących antywojennych dzieł autorów tzw. zagubionego pokolenia. Filmowa adaptacja powstała już w Hollywood w 1937 roku. **************** długość nagrania: 10 godzin 6 minut