Jeśli wierzyć Stieglerowi, a po lekturze tej książki nie sposób postąpić inaczej, cyfryzacja prowadzi do radykalnego przewrotu w polu wytwarzania, przekazywania i odbioru wiedzy, a jej nieredukowalnie farmakologiczny charakter stanowi główną stawkę polityczną naszych czasów. Wstrząsy. Głupota i wiedza w XXI wieku to pierwsza przetłumaczona na język polski książka francuskiego filozofa, która jest doniosłą próbą filozoficznej krytyki ekonomii politycznej w warunkach świata zaawansowanych technologii i w obliczu panowania bezmyślności na skalę planetarną. To swoista „mapa drogowa”, która precyzyjnie kreśli scenariusz pokojowej walki z głupotą prowadzonej za pomocą narzędzi cyfrowych oraz przy wykorzystaniu na nowo odczytanej francuskiej i niemieckiej filozofii. Wiodącą rolę w tej walce odgrywa uniwersytet, który musi jednakowoż na nowo się określić względem techne, a także tego, co do uniwersytetu nie przynależy. Ów uniwersytet nie jest, jak u Derridy, uniwersytetem bezwarunkowym, lecz uniwersytetem uwarunkowanym, co oznacza, że musi on nie tylko rozpoznać głupotę jako coś, co mu nieustannie zagraża z zewnątrz, lecz przede wszystkim uznać swoją własną głupotę jako warunek wszelkiej wiedzy. „Jeżeli filozofia zawsze przychodzi za późno, to mimo tego nigdy nie jest za późno” – czytamy we Wstrząsach. Doprawdy trudno wyobrazić sobie lepszy moment na uważną lekturę tej książki. Stiegler przywraca wiarę w czasach upowszechnionej dyskredytacji wiedzy wywołanej przez nieszczęsny splot konserwatywnej rewolucji, rujnującej wszelką ekonomię finansjeryzacji i popędowego konsumpcjonizmu, które doprowadziły do utraty wszelkiego kredytu zaufania. Pokazuje alternatywę tym, którzy twierdzą, że jej nie ma, a także tym, którzy wiedzą, że jest, ale nie potrafią powiedzieć na czym miałaby ona polegać. Informacja o autorze/ redaktorze: Bernard Stiegler (1952), francuski filozof, którego myśl koncentruje się wokół techniki, ze szczególnym uwzględnieniem technologii cyfrowych i ich wpływowi na życie społeczne, polityczne, ekonomiczne i psychologiczne. Założyciel grupy Ars Industrialis, będącej „międzynarodowym towarzystwem na rzecz przemysłowej  polityki ducha/umysłu”, którym kieruje do dzisiaj, a także Instytutu badań i innowacji działającym przy Centre Pompidou. Autor kilkunastu książek, między innymi tryptyków La Technique et le temps (1991/1996/2001) oraz Mécréance et discrédit (2004/2006), a także Aimer, s’aimer, nous aimer (2003), De la misère symbolique (2004/2005), Constituer l’Europe (2005), Prendre soin. De la jeunesse et des générations (2008), Pour une nouvelle critique de l’économie politique (2009), Ce qui fait que la vie vaut la peine d'être vécue, de la pharmacologie (2010) i wydanej w ubiegłym roku Dans la disruption. Comment ne pas devenir fou?.  ukryj opis