Kolorowa publikacja, pełna historycznych pocztówek, fotografii i planów obiektów kolejowych z okresu pierwszej połowy XX wieku, poświęcona jest nostalgicznej linii łączącej czeskie Góry Izerskie ze stroną polską Karkonoszy. Autorzy chcą poprzez tę (już dziewiątą) publikację przypomnieć nie tylko nostalgię po kolei austro-węgierskiej (w tym przypadku także pruskiej) i naszej kolei z czasów pierwszej republiki, ale także wspomnieć o mistrzostwie projektantów, techników i robotników, którzy ponad sto lat temu zbudowali i oddali do użytku kolej izerską z Liberca przez Tanvald do Kořenova oraz jej karkonoskie przedłużenie przez Harrachov do dolnosaksońskiej Jeleniej Góry (dawniej Hirschberg). Odcinek trasy między Tanvaldem a Kořenovem jest najbardziej stromym i jedyną normalnotorową koleją zębatą w Republice Czeskiej. Za pomocą zębnicy systemu Abta pociąg wznosi się na niecałych siedmiu kilometrach między Tanvaldem (466 m n.p.m.) a Kořenovem (701 m n.p.m.) o 235 metrów w górę! Pasy zębnicy w torowisku wyposażają trzy najbardziej strome odcinki o łącznej długości 4,4 km i dzięki nim pociągi zębate pokonują największe nachylenie o wartości aż 58 promili tak, że zębate koła lokomotyw wczepiają się w zęby pasa zębatej listwy. Budowa tej górskiej trasy latem 1902 roku wymagała wywiercenia czterech tuneli, wielu skalnych wykopów oraz budowy kilku mostów. Z Kořenova linia biegnie przez 25 m wysoki wiadukt izerski, przez tunel w kształcie litery S do Harrachova i przez Przełęcz Nowoswetską (886 m n.p.m.) do polskiej Szklarskiej Poręby i Jeleniej Góry. Linia, która obecnie służy głównie do przewozów osobowych, oferuje wiele widoków na Góry Izerskie i Karkonosze, w tym na najwyższą czeską górę Śnieżkę (1602 m n.p.m.).