Problematyka prawdy w literaturze nawiązująca do teorii Ingardena nie budzi już dziś tak żywych dyskusji literaturoznawczych, wydaje się pojęciowo opanowana i ustabilizowana, przynajmniej w zakresie zarysowanych stanowisk. Inaczej rzecz się przedstawia w przypadku toczonych ostatnimi laty krytycznych dyskusji nad rolą prawdy w badaniach literackich, a w szczególności nad statusem poznawczym interpretacji, krytykowanym ze strony różnych współczesnych stanowisk metodologicznych. Obrona poznania prawdziwościowego w tym sporze przybiera nie tylko metodologiczny, ale też i aksjologiczny charakter. Zagadnienia te były wielokrotnie poruszane w ostatnich latach w wielu publikacjach i na różnych forach, także podczas ostatniej konferencji aksjologicznej.