Wydawnictwo Česká citadela publikuje nową książkę Miroslava Polreicha - Służba wywiadowcza - wyższa forma dyplomacji. W książce autor w pełni otwarcie mówi o służbie wywiadowczej jako części dyplomacji. Analizuje współczesny stan świata, w którym żadna z potęg nie jest w stanie rozwiązywać globalnych problemów własnymi siłami, i potwierdza kluczowe tezy, że potęgi są skazane na współpracę. Miroslav Polreich, jako wywiadowca i rezident czechosłowackiej służby wywiadowczej w USA, charakteryzuje swoje relacje z rezydentami innych państw oraz kulisy współpracy z CIA. Publikuje fakty ze swojej pracy wywiadowczej, które dotąd nie były publikowane. Wskazuje na rzeczywistość, że pod koniec zimnej wojny USA nie miały absolutnie żadnej sieci wywiadowczej w ZSRR. Opisuje niektóre nielegalne operacje CIA, na przykład używanie tajnych więzień na terytorium obcych państw w celu stosowania nielegalnych metod przesłuchań, w tym torturowania ludzi przez CIA w Tajlandii. Osobne rozdziały poświęca Federacji Rosyjskiej i jej Służbie Wywiadu Zagranicznego, jak również służbom wywiadowczym Wielkiej Brytanii, RFN i Izraela. Istotą służb wywiadowczych jest pełne wspieranie zachowania światowej stabilności i utrzymania pokoju. Innego zadania nie może mieć także służba wywiadowcza Czech, a zarzuty, że jesteśmy mali i bez wpływów, nie mogą się obronić. Publikacja nie jest tylko oschłym opisem, lecz opiera się na osobistym doświadczeniu, co między innymi oddają dwa jego spostrzeżenia: „Bardzo mnie to smuci, gdy w wielu przypadkach słyszę od wielu powojennych członków OF, ODS - czołowych przedstawicieli antykomunistycznych partii, którzy błyskawicznie w listopadzie zmienili swoje płaszcze i z dnia na dzień z entuzjastycznych komunistów i członków związków stali się wściekłymi antykomunistami, jak po listopadzie narzekali i pluli na wszystko, co wcześniej chwalili. W moim pojmowaniu są to jednak jedynie koniunkturaliści i karierowicze! I wiesz, dlaczego tak jest? Ponieważ wtedy do władzy doszli demagodzy, którzy głosili wodę, a sami pili wino i którzy zawsze po prostu wykorzystywali swoich ufnych współobywateli." "Rzekome listy rzekomych współpracowników StB mają w gruncie rzeczy niejasne pochodzenie, są pełne różnych błędnych danych, ba, wiele wskazuje na to, że są dziełem zręcznych dezinformatorów z szeregów StB, zarówno tych, którzy je przez lata sporządzali, jak i tych, którzy udostępnili je prasie." Książkę zamykają wskazania do refleksji na tematy: globalizacja, teoria wzrostu, interes narodowy, prawa człowieka, środowisko bezpieczeństwa. Pozytywne dla czytelnika jest także to, że w książce znajdują się informacje, które nigdy nie zostały ujawnione i które prawdopodobnie są objęte klauzulą tajności.