Po pierwszej wyprawie na legendarne wyspy na Pacyfiku, do rejonu Polinezji czyli Wielu Wysp, słynny podróżnik i etnolog Miloslav Stingl wyrusza w jeszcze bardziej tajemnicze zakątki… W drugim tomie swoich pamiętników z podróży po krajach południa, gdzie żyli kanibale, a ludzie kochali się nawet na malutkich atolach, kieruje się do dwóch regionów jednocześnie. Najpierw wspomina swoje włóczęgi po Melanezji, „krainie ciemnych ludzi”, by potem poprowadzić czytelnika przez Mikronezję, rozległy obszar świata z setkami mikrowyspów, na które autor dotarł wcześniej niż niszczycielska globalizacja. „Morze się wznosi. Niebo płonie. A po lazurowych wodach zachodu tego największego oceanu naszej planety płyną ciężkie wyspy. Świat tu jest inny. W wielu miejscach świat jest tu o dziesięć tysięcy lat w tyle. Czy czas się tu zatrzymał? Nie, czas i tu płynie. Ale zanim pokona odległość między poszczególnymi kulturami, które dziś etnograf na naszej planecie znajduje, ten świat, Melanezja odległa i zapomniana, odległa i tajemnicza, odległa i milcząca, będzie obrazem naszej własnej przeszłości” - napisał Stingl we wstępie do w pełni wyprzedanej książki z 1970 roku. Do wspomnień o Wyspach Salomona, Fidżi, Nowych Hebrydach czy Nowej Brytanii, gdzie żyją kręcone narody, aktualizowane i komentowane wydanie dodaje także mikronezyjskie opowieści z 1976 roku. Opowieści o pierwszym wytatuowanym białym na Ponape, o kamiennych monetach na Yap wysokich jak mężczyzna, o tajemniczych budowlach oceanicznych „Wenecji” w Nan Madol, a także o ludziach, których pozycję społeczną określa - tak - zwykły grzebień.