Inicjacja to zbiór rytuałów, kultów, obrzędów i prób, po których następuje zasadnicza zmiana religijnego i społecznego statusu osoby poddającej się inicjacji. Wkracza się w chaos i następuje rytualna śmierć, staje się jakąś tabula rasa i zaczyna się na nowo, aby z istoty naturalnej móc stać się częścią duchowego życia swojej wspólnoty - istotą związaną z bogami, przodkami i z tym, jak rzeczy odbyły się „na początku”. Eliade w swoim starannie udokumentowanym dziele porównuje archaiczne inicjacje w ramach różnych kultur na wszystkich kontynentach (Ameryka, Australia, szamanizm, Indie…), zajmuje się inicjacją mężczyzn i kobiet, rolą tajnych stowarzyszeń, rytami wojennymi oraz inicjacjami w ramach wielkich religii, w szczególności chrześcijaństwa. We wszystkich inicjacjach potwierdza podobne doświadczenie sakralne - przeżycie nierozerwalnej więzi między ludźmi a światem bogów, duchów, zwierząt, przodków i przyrody. Mircea Eliade (1907-1986) był jednym z najsłynniejszych światowych badaczy religii i pisarzem pochodzenia rumuńskiego. Urodził się w Bukareszcie, w latach 1929-1931 mieszkał w Indiach i przygotowywał się do doktoratu na temat jogi. Następnie wykładał filozofię na Uniwersytecie w Bukareszcie i pracował w służbie dyplomatycznej. W 1945 roku ostatecznie wyjechał do Francji, wykładał na Sorbonie, a od 1956 roku mieszkał w Stanach Zjednoczonych, gdzie kierował katedrą historii religii na Uniwersytecie Chicagowskim. Eliade jest ceniony za podkreślanie sacrum jako jednej z modalności bycia oraz za prace o szamanizmie, jodze, kosmologicznych mitach i inne.