Reprezentacyjna monografia owczarstwa na Słowacji obejmująca okres ponad stulecia, od ostatniej tercji XIX wieku aż do początku XXI wieku. Główna uwaga poświęcona jest zawodowym pasterzom - baca i wołochom. Pasterze owiec swoimi umiejętnościami w przetwórstwie mleka wyróżniali się od pasterzy innych zwierząt gospodarskich, co odzwierciedlało się w ich pozycji społecznej i wynagrodzeniu. Najważniejszą pozycję zajmował baca, należał on zwykle do najstarszych i najbardziej doświadczonych owczarzy. Musiał być zręczny i schludny, istotną rolę odgrywała także znajomość wytwarzania dobrego sera i innych produktów mlecznych oraz cechy takie jak odwaga i uczciwość. Hodowcy owiec wybierali bacę spośród kilku pasterzy i na znak porozumienia zawierali z nim pisemną umowę. Wielu baców było znanych także jako uzdrowiciele, którzy leczyli ludzi i zwierzęta. Długotrwały pobyt na łonie natury pozwolił im poznać leczniczą moc ziół, roślin i drzew. Potrafili rozpoznać i przewidzieć pogodę na podstawie wschodu i zachodu słońca, gwiazd i księżyca. Wielu z nich miało zdolności plastyczne i muzyczne, rzeźbili pasterskie naczynia, wytwarzali instrumenty muzyczne, na których potrafili grać. W publikacji przedstawiono również kilka konkretnych postaci pasterzy za pomocą ich osobistych życiorysów.