Ernst Hans Gombrich (1909-2001) jest bez wątpienia najbardziej znanym i najpopularniejszym historykiem sztuki XX wieku. Szeroka publiczność zna go jako autora Příběhu umění (Opowieści o sztuce), fascynującego bestsellera, którego na świecie sprzedano ponad sześć milionów egzemplarzy. Był jednak przede wszystkim uznanym badaczem i teoretykiem sztuki, którego inspirujące prace naukowe są u nas, poza nielicznymi wyjątkami, mało znane. Książka Gombrich. Tajemnica obrazu i język sztuki stara się wypełnić tę lukę. Jej celem nie jest, jak mówił Ernst Gombrich, dostarczanie czytelnikowi wykazu suchych danych, periodyzacji i nużących opisów znanych dzieł, lecz nauczenie ich uważnego postrzegania obrazów i rzeczywistego zrozumienia historii sztuki. Książka powstała na podstawie długoletniego zainteresowania autora zagadnieniami związanymi z powstawaniem i interpretacją dzieła sztuki. Nie ogranicza się jedynie do historii sztuki, porusza także obszary estetyki, filozofii, psychologii, a także socjobiologii, przywołując zarówno znaczących wiedeńskich współczesnych Gombricha, którzy wywarli na nim wpływ (np. filozofa Karla R. Poppera czy etologa Konrada Lorenza), jak i jego następców zajmujących się psychologią obrazowego przedstawiania. Udana publikacja, określana przez krytyków jako „druga opowieść o sztuce”, ukazuje się już w czwartym wydaniu, tym razem z kolorowymi reprodukcjami.