Księga proroka Ezechiela przenosi nas w szczególnie dramatyczne czasy w dziejach Izraela - czasy wygnania babilońskiego, gdy wielu sądziło, że Bóg opuścił swój lud, że Boże obietnice zawiodły, skoro świątynia leży w gruzach, a większość narodu jest daleko na wygnaniu. Właśnie tam, na ziemi pogańskiej, Bóg powołuje proroka do szczególnie delikatnej misji: by z jednej strony nakłonić rodaków do uczciwego rachunku sumienia (czy rzeczywiście to Bóg zawiódł?), a z drugiej strony, by przekonywać, że dla Boga nie ma sytuacji beznadziejnych, może On wskrzesić do życia nawet wyschłe kości.