Nazywam się Kvothe. Uwolniłem księżniczki od śpiących glinianych królów. Spaliłem miasto Trebon aż do fundamentów. Spędziłem noc z Felurian i nie straciłem ani życia, ani zdrowego rozsądku. Gdy zostałem wydalony z uniwersytetu, nie miałem nawet tylu lat, ile zwykle mają przyjmowani tam studenci. Tylko w blasku księżyca wkroczyłem na drogi, o których inni bali się opowiadać nawet za dnia. Rozmawiałem z bogami, kochałem kobiety i komponowałem pieśni, przy których trubadurzy płakali. Może już o mnie słyszeliście. Tak zaczyna się opowieść bez precedensu w gatunku literatury fantasy. W drugim tomie trylogii narracja niezwykłego chłopca, który szuka wiatru i jest na najlepszej drodze, by stać się legendą, trwa dalej. W gospodzie Míľnik zaczyna się nowy dzień, a Kvothe dyktuje Kronikarzowi dalszy ciąg swojej historii. Nawet w kolejnym semestrze musi stawić czoła wrogom wśród studentów i profesorów i walczy zaciekle o każdą monetę, by utrzymać się na uniwersytecie. Po nieudanej próbie odzyskania pierścienia z rąk złodzieja i odwiecznego wroga Ambrosa walczy o życie. Do tego dochodzi oskarżenie w sądzie, po którym Kvothe decyduje się na kilka miesięcy opuścić uniwersytet, by emocje nieco ucichły. Wyrusza do dalekiego Severen, gdzie wchodzi w służbę wpływowego maera Alverona. Otrzymuje zadanie zlikwidowania bandytów napadających inkasentów podatków na królewskich drogach. Wyprawa niespodziewanie się komplikuje - Kvothe trafia do krainy fae, a później do Ademu, kraju zamieszkałego przez dziwny i twardy naród. Chłopiec uczy się nowych umiejętności, nie przestając przy tym śledzić tajemniczych Chandrianów, morderców swojej rodziny. W książce Strach mądrego człowieka Kvothe stawia pierwsze kroki na drodze bohatera i przekonuje się na własnej skórze, jak trudno jest stać się legendą jeszcze za życia.