HISTORIA ZAMKU Rozległy barokowy kompleks zamkowy w Jaroměřicach nad Rokytnou należy do największych i najbardziej monumentalnych zamków w całej Europie. Zespół uzupełniony jest kościołem św. Markiety i otoczony wielkimi i wspaniałymi ogrodami. Na jego miejscu pierwotnie stała średniowieczna warownia, wzniesiona przez panów z Lomnicy. W Jaroměřicach, które były w posiadaniu panów na zamku, najdłużej przebywali Lichtenburkowie, którzy posiadali warownię z majątkiem przez całe XIV i XV stulecie. W 1543 roku majątek od kolejnego właściciela, Jana z Pernštejna, otrzymali Meziříčští z Lomnice. Przebudowali oni warownię na renesansowy zamek typu trójskrzydłowego, którego budowle zachowały się w murach obecnego budynku. Kolejnym właścicielom, Rechenberkom ze Želetic, Jaroměřice zostały skonfiskowane za udział w antyhabsburskim powstaniu i otrzymali je Questenberkowie. Jan Adam z Questenberka (1678-1752) zlecił austriackiemu architektowi Jakubowi Prandtauerowi w roku 1700 przebudowę dotychczasowej renesansowej rezydencji w dzisiejszą zapierającą dech w piersiach barokową formę. Zamek został także pięknie urządzone. Do Jaroměřic sprowadzono wówczas znanych artystów, którzy swoją pracą dopełnili tę znakomitą barokową kompozycję artystyczną. Jednocześnie przy zamku przekształcono dotychczasowy ogród renesansowy w barokowy ogród francuski. Za czasów Adama z Questenberka, miłośnika muzyki i teatru, zamek zasłynął żywym życiem kulturalnym. W wschodniej części bocznego skrzydła wzniesiono teatr zamkowy, salę muzyczną i taneczną, bibliotekę, galerię zamkową oraz chiński gabinet, które są częścią dzisiejszej trasy zwiedzania zamku. Po śmierci Jana Adama z Questenberka w 1752 roku życie kulturalne w Jaroměřicach ustało. Od tego czasu właściciele majątku często się zmieniali, a w 1945 roku właścicielem zamku stało się państwo. Rdzeń zamku stanowi dwupiętrowe główne skrzydło, które jest wzniesione równolegle do biegu Rokytniej. Przebite jest ono dwoma skrzydłami, które tworzą dziedziniec honorowy. Na zachodzie z zamkiem związany jest parafialny i zarazem monumentalny kościół zamkowy św. Markiety z kopułą i dwiema wieżami. We wschodniej części znajdują się pomieszczenia do celów kulturalnych. Z sali centralnej prowadzi dostęp do szeregu pokoi na pierwszym piętrze. W zamkowych wnętrzach znajdują się zabytkowe instrumenty muzyczne oraz inne meble związane z bogatym życiem muzycznym. Wystrój uzupełniają portrety przodków w nadnaturalnym rozmiarze. Do zamku przylega ogród francuski oraz rozległy angielski park z teatrem naturalnym i szeregiem rzeźb o tematyce mitologicznej.