Psychologiczna nowela z elementami horroru i czarnej satyry, na podstawie której w 1968 roku powstał kultowy film w reżyserii Juraja Herza, z Rudolfem Hrušínským w roli głównej. Książka została wydana w 1967 roku i zalicza się do tak zwanej drugiej fali literatury wojennej. Akcja toczy się tuż przed wybuchem II wojny światowej i kończy się skokiem fabularnym do roku 1945. Głównym bohaterem jest Karel Kopfrkingl, ojciec mieszczańskiej rodziny, osobliwy, życzliwy ekscentryk, którego fascynuje śmierć i wszystko, co się z nią wiąże. Przez wiele lat jest zatrudniony w praskim krematorium jako spalacz zwłok. Na podstawie wypaczonej interpretacji filozofii buddyjskiej postrzega także zabijanie jako pomoc w drodze do raju, do powrotu do Światła i nieskończonego pokoju. Książka Spalacz zwłok to mistrzowski wgląd w procesy myślowe człowieka manipulowanego i samego się manipulującego, właściwie ograniczonego słabeusza, z którego jakby niepostrzeżenie, stopniowo staje się istota ludzka potworna. W tym przypadku przemiana duszy głównego bohatera na szczęście kończy się chorobą psychiczną. Leitmotywem noweli jest jednak przede wszystkim problematyka rasowej nienawiści i zbiorowej winy. Dzieło jest godne uwagi zarówno pod względem myślowym, jak i formalnym: użyciem wyłącznie języka literackiego także w mowie zależnej, konstrukcją fabuły, częstym symbolicznym wyrażaniem, powtarzaniem związków frazeologicznych, które potęgują narastanie i pilność przekazu. 14 rozdziałów całkowity czas trwania: 4 godziny, 53 minuty