Neurobiolog Adrian Owen wraz ze swoim zespołem dokonał przełomowego odkrycia. Udowodnił, że poważnie uszkodzony mózg niektórych nieruchomych i niewykazujących reakcji pacjentów wykazuje przy obrazowaniu funkcjonalnym rezonansu magnetycznego wyraźną aktywność. Statystycznie dotyczy to prawie co piątego pacjenta w stanie wegetatywnym. Odkrycie to naukowcy opublikowali po raz pierwszy w czasopiśmie Science. Mroczny świat świadomości tych pacjentów - gdzieś pomiędzy życiem a śmiercią - Owen nazwał „szarą strefą”. Ludzie zamieszkujący tę szarą strefę często są uważani za nieodwracalnie utraconych - sądząc, że nic nie postrzegają i nie mają świadomości własnego ja. Szokującym odkryciem jest to, że tak nie jest: ich nienaruszona świadomość w rzeczywistości pozostaje uwięziona głęboko wewnątrz zdewastowanego ciała i zniszczonego mózgu. Ci ludzie słyszą wszystko wokół siebie, potrafią odbierać i zapamiętywać, odczuwają emocje, mają myśli, doświadczają radości i bólu - tak jak my pozostali. Nie są ani naprawdę żywi, ani naprawdę martwi. Milcząco trwają w „szarej strefie”. Dzięki pionierskiej metodzie Owena możemy teraz z tymi osobami (czyli nie tylko z tymi, którzy cierpią na tzw. zespół zamknięcia jak postać z książki i filmu "Skafander i motyl") komunikować się - możemy do nich mówić - a oni z przyjemnością reagują za pośrednictwem swojego mózgu.