Światowej sławy powieść Mistrz i Małgorzata, nad którą rosyjski prozaik i dramaturg Michaił Bułhakow (1891-1940) zaczął pracować pod koniec lat dwudziestych, a którą ukończył, będąc już całkowicie wycieńczonym i niemal ślepym, zaledwie kilka dni przed śmiercią, należy do złotego funduszu literatury światowej i jest słusznie uważana za jedno z najbardziej niezwykłych dzieł literackich XX wieku. Chociaż zaczęła powstawać niemal sto lat temu, jest to dzieło ciągle żywe - dzieło, które czytelnicy nie przestają zachwycać, a wręcz fascynować przez wiele pokoleń. Mistrza i Małgorzatę można scharakteryzować jako wielowarstwową, magiczno-realistyczną fantastyczną groteskę osadzoną w w pełni rzeczywistych - a z dzisiejszej perspektywy zupełnie absurdalnych - warunkach, które panowały w Związku Radzieckim na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Można ją czytać jako mistrzowską satyrę na ówczesne porządki, ale także jako pomysłową wariację na temat faustowski, oryginalną filozoficzną alegorię i przede wszystkim jako porywającą opowieść o nigdy nie kończącym się starciu dobra ze złem, winy i niewinności, odwagi i tchórzostwa, która oferuje nam nie tylko niezwykłe przeżycia czytelnicze, ale również zachęca do wspólnego z autorem poszukiwania odpowiedzi na podstawowe pytania ludzkiego istnienia. Michaił Bułhakow nie doczekał się wydania swojego arcydzieła, powieść ukazała się po raz pierwszy dopiero ćwierć wieku po jego śmierci, ponadto w okrojonej i ocenzurowanej wersji. Książka wychodzi w tłumaczeniu naszej czołowej rusycystki Aleny Morávkovej, która systematycznie zajmuje się twórczością Bułhakowa od lat sześćdziesiątych XX wieku. Jej przekład, który po raz pierwszy opublikowano w 1969 roku i doczekał się siedmiu wznowień, był w krajach dawnego bloku wschodniego pierwszym przekładem wykorzystującym nieocenzurowane brzmienie dzieła. Nowe wydanie zostało uzupełnione niemal dwustoma obrazami Iwana Kulika.