Wybór siedemnastu przeważnie dotąd niepublikowanych satyrycznych opowiadań, które powstały w latach 20. XX wieku. Autor słynnej powieści Mistrz i Małgorzata bawi czytelnika swoim humorem, absurdalnymi sytuacjami i błyskotliwym komentowaniem stosunków w ówczesnej Rosji. "Umarl, moje gołąbki, wódka go zabiła," wyjaśnił z żalem w głosie wszechwiedzący mówca. "To był święty człowiek!" zaryszczała jakaś staruszka. "Nawet ścięty - przecież święty." "Nie wciągajcie nam tu swoich religijnych bzdur, ciociu," zaprotestował mówca. "My tu żadnego świętego nie potrzebujemy. Gdzie my tu skończyli, towarzysze… Tak, od śmierci księcia Włodzimierza w burżuazyjnym społeczeństwie już dziewięćset lat bez przerwy się pije. Piją wszyscy bez wyjątku, nie oszczędza się nawet niemowląt i sierot. ‚Umiarkowane picie, długie życie!' nawoływał sławny poeta burżuazyjnego okresu Iwan Sergejewicz Turgieniew. A potem mamy cały szereg różnych ludowych przysłów wychwalających alkoholizm, jak na przykład ‚alkohol nie stroi, ale rozgrzewa', ‚gada się, wódka leje', ‚wódka wspiera śpiew, woda gniew', ‚alkohol rozwiązuje języki'. Kto przypomni sobie kolejny przykład?" "Herbata to nie wódka, nie można jej pić na litry!" odpowiedział rozchmielony tłum. "Dobrze, merci. ‚Z jedną butelką daleko nie zajedziesz.' ‚Nawet kura musi pić.' ‚Pił - umarł, nie pił - też umarł.' ‚Jak się trochę napijesz, problemom się wymkniesz…'" (z tytułowej opowiadania)