„Znaki zapytania nad grobami”, choć pozostały ostatnim dziełem, które ulubiony (a od dawna także kultowy) pisarz, przedwcześnie zmarły doktor Ludvík Souček napisał - są jednocześnie jego debiutem. Debiutem wydanym pośmiertnie! Tylko że Souček nie mógłby tego dokonać, gdyby w swoim nadzwyczaj płodnym życiu literackim nie napisał dziesiątek wydanych książek, zwykle bestsellerów, by to zestawienie nie brzmiało absurdalnie… W końcu: to właśnie w absurdach tajemniczy pan doktor, przez niektórych uważany za dziwacznego „pozaziemskiego”, czuł się jak ryba w wodzie - podobnie jak w zagadkach. Tym razem zajął się zagadkami historycznymi, lecz: „Ta książka nie jest dziełem historycznym!” jak podkreśla sam autor. Otwiera to pole do „przekroczenia” naukowej ścisłości historyków, gdyż przede wszystkim - w swój osobisty twórczy sposób - rozwiązuje historyczne zagadki związane ze śmiercią Gajusza Juliusza Cezara czy końcem życia i śmiercią Jezusa Chrystusa. Nie daje mu spokoju także osobliwy koniec młodziutkiego czeskiego króla Ladisława Pohrobka. Dowiemy się też rzekomej prawdy o historycznym hrabim Drakuli, zbliżymy się do prawdziwego (przez amerykańskie wymiar sprawiedliwości utajnionego) zabójcy legendarnego prezydenta Abrahama Lincolna, poznamy, jak i dlaczego zamordowano Napoleona, a także oddamy się pełnej przygód polemice o tajemnicy Rasputina, „świętego” maga i kochanka carowej. Czy rzeczywiście był nieśmiertelny? Dlaczego nie zabiła go dawka trucizny, która normalnie uśmierciłaby armię - ani kule wystrzelone z wojskowego pistoletu? Souček to wie! Podkreślił też: „Gdybym nie wiedział więcej, niż opublikowano o tych powszechnie znanych postaciach, nigdy bym tej książki nie napisał!” Jak zwykle Souček oferuje nam niezwykłą ilość różnorodnie powiązanych wiadomości, przy czym do rozwiązania zagadek związanych ze śmiercią swoich kluczowych „bohaterów” wybiera osobliwy, ulubiony sposób „przekrojowego poznania”. Jego znaki zapytania, na ogół wyjaśniane jedynie przez „suche” narracje historyków, tutaj oglądamy równocześnie oczami psychiatry, toksykologa, biochemika, astronoma, a nawet (w okresie silnie zdyskredytowanego) astrologa - to wszystko w czytelnym i na właściwych miejscach także humorystycznym wydaniu Ludvíka Součka.