Dagmar Pecková / Wanted / Pieśni Kurta Weilla Kurt Weill (1900-1950) - Surabaya Johnny, Youkali, Der Abschiedsbrief, Berlin im Licht, Das Lied von den braunen Inseln, Zuhälterballade, Die Seeräuber-Jenny, Barbarasong, Je ne t'aime pas, Denn wie man sich bettet, so liegt man, Alabama Song, Buddy on the Nightshift, I'm a stranger here myself, Kanonensong, Die Moritat von Mackie Messer Dagmar Pecková - mezzosopran, Jiří Hájek, Jan Kučera - śpiew, Epoque Quartet & Orchestra, Miroslav Hloucal Jazz Band ad., dyrygent Jan Kučera "Do opery nie możemy podchodzić z pozycji snobistycznego odrzucenia. Nie możemy pisać oper i jednocześnie biadolić nad niedostatkami gatunku. Musimy to, co oferuje scena, wypełnić własnym ideałem" - napisał Kurt Weill w 1926 roku. To był dopiero początek poszukiwań nowego gatunku muzycznego, który zastąpiłby klasyczną operę. Sukces Opery za trzy grosze potwierdził jego słuszność, upowszechnienie nowego gatunku nastąpiło we właściwym momencie i wydaje się, że publiczność wręcz czekała na ożywienie opery. Ta pełna przygód droga, którą Weill przebył w ciągu dokładnie 50 lat, prowadziła z Niemiec przez Paryż do Nowego Jorku i przyniosła wyraźne uproszczenie języka muzycznego, inspirację muzyką popularną i jazzem oraz przeniesienie zadań wokalnych na aktorów bez klasycznego wykształcenia śpiewaczego. Prawdziwa rewolucja. I to jest właśnie wyzwanie dla mezzosopranistki Dagmar Peckovej. Śpiewaczka, która gościła na światowych scenach operowych, kojarzona z Mozartem, Mahlerem i Bizetowską Carmen..., która jednak nigdy nie zadowala się akademizmem i pustą formą. Jeden z jej marzeń, album z pieśniami Kurta Weilla, staje się rzeczywistością 25 lat po tym, jak w Operze Stuttgarckiej zagrała główną rolę kobiecą w operze "Chwała i upadek miasta Mahagonny". Zatem: niepowtarzalna poetyka pieśni Weilla, doskonale funkcjonujący zespół i znakomite aranżacje balansujące między klasyką a jazzem - i, oczywiście, Dagmar Pecková, która chce spełniać swoje marzenia i robić wszystko na całego. Kurt Weill według Dagmar Peckovej. Pieśni, które sięgają aż do rdzenia. Nowe nagranie